Nasz zespół prawników i analityków specjalizuje się w rozliczeniach oraz analizie matematycznej / finansowej umów leasingowych.

W szczególności wykonujemy opinie rachunkowe, których celem jest ustalenie prawidłowości rozliczenia umowy leasingu - zgodnie z obowiązującymi normami kodeksowymi, zasadami matematyki finansowej, zapisami umowy leasingu oraz aktualnym orzecznictwem.

Nasze opinie rachunkowe w zakresie leasingu zawierają wyliczenia:

  • Stopy procentowej zastosowanej w umowie leasingu

  • Marży finansującego

  • Dyskonta

  • Kapitału pozostałego do spłaty

  • Opłat zaległych

  • Opłat dodatkowych

  • Korzyści jakie osiągnął finansujący w związku z zakończeniem umowy leasingu przed      czasem

  • Kwoty do zapłaty / zwrotu z tytułu zakończenia umowy przed czasem

W naszych analizach umów leaisngowych wykorzystujemy:

  • funkcję matematyki finansowej Ms Excel „Rate”
  • funkcję matematyki finansowej Ms Excel „IRR” dla harmonogramu umowy leasingowej, uwzględniając przepływy finansowe (wpłaty i wypłaty)

funkcja IRR

                        

 

 

gdzie:

CFt – przepływy gotówkowe w okresie t,

r – stopa procentowa,

Io – nakłady początkowe,

t – kolejne okresy

  • funkcję matematyki finansowej Ms Excel „PV”
  • funkcję matematyki finansowej Ms Excel „NPV”

 NPV

 

Obliczenia przeprowadzamy również manualnie z wykorzystaniem wzorów matematyki finansowej.

W metodzie annuitetowej  mamy ciąg rosnący dla rat kapitałowych:

ciąg rosnący rat kapitałowych

 

 

 

Zatem w przypadku harmonogramów z ratami równymi w umowach leasingu, mamy ciąg rosnących rat kapitałowych oraz malejące części odsetkowe rat.

Wartość raty w schemacie rat równych jest wyznaczana ze wzoru:

Rata

 

 

 

gdzie:

I  – wysokość raty równej,

N – kwota udzielonego "kredytu rzeczowego",

r – oprocentowanie kredytu w skali roku,

k – liczba rat płatnych w ciągu roku (np. k = 4 dla rat płatnych co kwartał),

n – liczba rat.

W schemacie spłat w ratach równych płatności kapitałowe w kolejnych okresach tworzą ciąg geometryczny.

Inny powszechnie stosowany wzór na ratę w annuicie:

ratę w annuicie

 

 

 

gdzie:

R - rata kredytu,

K - kwota kredytu,

p - stopa procentowa kredytu dla jednego okresu n,

n - liczba rat.

Wykonujemy dyskontowanie za pomocą współczynników dyskontujących.

Dyskonto w umowie leaisngu

Dyskonto – wartość, o jaką należy pomniejszyć przyszłą wartość, aby otrzymać bieżącą wartość. Dyskontowanie jest działaniem odwrotnym do oprocentowania.

Współczynnik dyskontowy

Współczynnik dyskontowy – wartość bieżąca jednostki monetarnej, o określonym terminie płatności w przyszłości. Stanowi czynnik, który zrównuje wartość przyszłą kapitału z jego wartością bieżącą. Różnica pomiędzy wartością przyszłą a wartością bieżącą kapitału wynika ze zmienności wartości pieniądza w czasie. Współczynnik dyskontowy dany jest wzorem:

dyskonto

 

 

 

gdzie:

d - współczynnik dyskontowy

r - stopa procentowa

n - liczba okresów

Dokonujemy wizualizacji spłaty umowy leasingu oraz "kredytu rzeczowego"

WYKRES RAT

Powyższy wykres prezentuje graficzny przebieg spłaty zobowiązania przy harmonogramie rat równych.

ODSETKI CAŁKOWITE = O = O1 +O2

ODSETKI NALICZONE PRZED ROZWIĄZANIEM UMOWY NALEŻNE FINANSUJĄCEMU = O1

ODSETKI PO ROZWIĄZANIU UMOWY NIE NALEŻNE FINANSUJĄCEMU [korzyść w rozumieniu normy art. 70915 k.c.] = O2

KAPITAŁ CAŁKOWITY = K = K1 + K2

KAPITAŁ NALICZONY PRZED ROZWIĄZANIEM UMOWY = K1

KAPITAŁ WYMAGALNY PO ROZWIĄZANIU UMOWY = K2

Zgodnie z normą art. 70915 k.c. oraz przyjętymi zasadami, po rozwiązaniu umowy leasingu, finansujący może żądać wyłącznie przyszłych rat kapitałowych oraz wykupu (wartość stała nie podlegająca dyskontowaniu). Na wykresie wartość kapitału pozostałego do spłaty oznaczona została sygnaturą [K2].

Żądanie przez finansującego odszkodowania przekraczającego wartość [K2] prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia (wadliwe dyskontowanie). Z chwilą rozwiązania umowy odpadł obowiązek finansującego kredytowania korzystającego. Zatem nie powinno się już finansującemu należeć z tego tytułu wynagrodzenie – zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 9.09.2010 r.,sygn. akt I CSK 641/09.